Ik hoor het haar nog roepen op het schoolplein. ‘Wat je zegt ben, je zelf’, riep ze tegen haar pestkoppen. Natuurlijk wilde ik haar helpen en beschermen tegen de akelige dingen die ze tegen haar riepen. Maar hoewel ze zichtbaar gekwetst werd, kon ze zichzelf goed weren en zei ze steevast dat deze plaaggeesten niet beter wisten. Als ik er aan terug denk, besef ik me dat ze er nooit zover naast heeft gezeten. Want als iemand je bewust wil kwetsen en slechte dingen over je zegt, wat zegt dit dan eigenlijk over diegene zelf? Ook nu wij zogenaamd volwassen zijn, hebben we toch regelmatig veroordelingen en sterke meningen over anderen.
Uiteraard kunnen we ergens van balen of iemand niet aardig vinden, maar kijken we weleens naderhand waarom dit echt zo is en wat dit in alle eerlijkheid over onszelf zegt? Waarom doen we zo? Wat levert het ons op? Of waarom irriteert je iets eigenlijk? Is het omdat jij het nooit zo zou doen of kun je iets niet wat de ander wel kan? Accepteer je iets niet bij die ander en eigenlijk ook niet bij jezelf? Je wordt bewuster en milder als je in gaat zien wat het over jezelf zegt. Dit houdt overigens niet in dat we onze emoties en gevoelens maar aan de kant moeten schuiven. Emoties en gevoelens mogen er zijn, maar de kunst is om jezelf steeds beter te leren begrijpen en dat je jezelf volledig durft te accepteren. Hierdoor zal er minder behoefte zijn om anderen te willen veranderen of veroordelen.
Hoe kunnen we nu beter omgaan met deze persoonlijke dilemma’s en komen we erachter wat het ons wil vertellen? Een aantal vragen en tips:
- Waar irriteer je je precies aan?
- Waarom vindt je dat vervelend?
- Wat zegt dit over jou?
- Wees eerlijk en objectief
- Verplaats je eens in de ander